p. བཀལ། f. དགལ། imp. ཁོལ། [lit. fault + to load, burden with]
Biblical: to accuse someone (KTM): བླ་ཆེན་དག་གིས་ཁོང་ལ་ཉེས་སྐྱོན་མང་པོ་བཀལ་བ། the chief priests accused him of many things (Mk. 15:3), ཉེས་སྐྱོན་འགེལ་རྒྱུ་མེད། no reason for an accusation (Acts 23:29), སྐྱོན་འགེལ་མི་ཚོ། accusers (Acts 23:30), ཡ་ཧུ་ད་པས་ང་ལ་སྐྱོན་འགེལ་ལོ། the Jews are accusing me (Acts 26:7), ངར་ངར་ཤུགས་ཤུགས་ཀྱིས་ཁོང་ལ་སྐྱོན་བཀལ། vehemently accusing (Lk. 23:10), རྒན་མི་ལ་སྐྱོན་བཀལ་ན་མ་རྩི་ཞིག do not consider an accusation against an elder (1 Tim. 5:19).
p. བཏགས། f. གདགས། imp. ཐོགས། [lit. fault + bind] (same as སྙད་འདོགས།)
Biblical: a false accusation: སྐྱོན་བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན། the reason for an accusation (Acts 22:30), རང་གི་བསམ་པ་རྣམས་གཅིག་ལ་གཅིག་གིས་སྐྱོན་འདོགས་པའམ། སྐྱོན་མི་འདོགས་པའི་སྒོ་ནས་དེ་ལ་དཔང་པོ་བྱེད་དེ། their thoughts now accusing, now even defending them (Rom. 2:15 SV).
p. བྱས། f. བྱ། imp. བྱོས།
Biblical: to accuse verbally: ཁྱོད་ཀྱིས་ང་ལ་བུད་མེད་ཞིག་གི་སྐོར་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་བྱེད་བྱུང་། you accuse me of an offense involving this woman (2 Sam. 3:8 NTV).
Buddhist: སྐྱོན་བརྗོད་ཀྱི་ཚིག་ངན་ལབ་པ། to criticize another with harsh speech (TRC 244).
Cognates: 1) སྐྱོན་འགྲུས་བ། gossip, slander; 2) སྐྱོན་གཏགས་པ། name calling; 3) སྐྱོན་རྒྱབ་པ། to damage; 4) ཉེས་སྐྱོན་ཕོག་པ། to pay for the results of an error (KTM).
p. བཏགས། f. གདགས། imp. ཐོགས། [same as སྙད་འཛུག and སྐྱོན་འདོགས།]
Biblical: a malicious or false accusation (KTM): ཁོང་ལ་སྙད་འདོགས་པའི་ཕྱིར། in order to accuse him (Mt. 12:10), དེ་རྣམས་ཀྱིས་སྙད་བཏགས་པའི་རྒྱུ་མཚན། the reason they were accusing him (Acts 23:28), སྙད་འདོགས་མཁན། the accuser (Rev. 12:10).
or སྙད་འཛུགས། p. བཙུགས། imp. ཚུགས།
Biblical: to blame, accuse; prosecute, accuse in a legal sense: མི་རྣམས་ཀྱིས་སྙད་འཛུག་པའི་ཕྱིར། [looking for] a reason to accuse (Mk. 3:2), ངེད་ཀྱི་སྤུན་རྣམས་ཀྱི་སྙད་འཛུག་པ་པོ། the accuser of our brothers (Rev. 12:10 SV).