[lit. hon. + representative]
Biblical: an honorific term for any representative (AMD): 1) an apostle, a representative of Jesus Christ: སྐུ་ཚབ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་མཚན། the names of the twelve apostles (Mt. 10:2), སྐུ་ཚབ་དང་ལུང་སྟོན་པ་རྣམས། apostles and prophets (Eph. 2:20); 2) used in a special sense of Jesus: སྐུ་ཚབ་དང་བླ་ཆེན་ཡེ་ཤུ། the Apostle and high priest Jesus (Heb. 3:1); 3) སྐུ་ཚབ། a term used by the Apostle Paul as a metaphor for his apostolic office ལྕགས་སྒྲོག་གིས་བཅིངས་པའི་སྐུ་ཚབ། an ambassador in chains (Eph. 6:20).
Buddhist: see ambassador.
Cognates: 1) རྒྱལ་ཚབ། regent, crown prince; 2) ཚབ། in place of: སྦྱིན་བདག་གི་ཚབ་བྱས་སོ། [I] acted in place of the owner (DPD); 3) a substitute: ཕ་ཚབ་མ་ཚབ། houseparents, foster parents (DPD).
[lit. messenger, see ཕོ་ཉ།]
Biblical: 1) an apostle: མི་སྣའི་ལས་ཚན་དུ་བོས། called to be an apostle (Rom. 1:1 SV); 2) title used in 1903 NT for the Book of Acts.
Secular: personnel, class of people སྨན་བཅོས་མི་སྣ་རྣམས། medical workers (BFT 20), བོད་ཀྱི་གསོ་རིག་ཆེད་གཉེར་མི་སྣ་ ༨༠༠། eight hundred specialists in Tibetan medicine (TMB 25), མི་སྣ་གསར་པ། new personnel (SLR 10), གཙང་སྦྲའི་མི་སྣ། sanitation workers (SLR 15), གཙོ་འཛིན་མི་སྣ། a leading figure (SBC-1, 61).