p. བརྐྱངས། f. བརྐྱང་། imp. རྐྱོངས། [var. རྒྱང་ཤིང་། and བརྐྱང་ཤིང་ལ་བརྐྱང་། (1903 NT)] to stretch out a victim on a རྒྱངས་ཤིང་།
Biblical: 1) to crucify in a literal sense: ཁྱོད་ཚོས་ཁ་ཅིག་གསད་འོང་། རྐྱང་ཤིང་ལ་བརྐྱང་འོང་། some you will kill and crucify (Mt. 23:34), རྒྱང་ཤིང་ལ་བརྐྱང་བའི་དུས་ཉིན་མོའི་ཆུ་ཚོད་དགུ་པའོ། it was the ninth hour when they crucified him (Mk. 15:25), རྒྱང་ཤིང་ལ་རྐྱོང་བའི་དབང་ཡོད། I have power to crucify you (Jn. 19:10); 2) figurative crucifixion: ང་ཚོའི་གང་ཟག་རྙིང་པ་ཁོང་མཉམ་བརྐྱངས་པ་ཡིན་པ་ཤེས་སོ། we know that our old self was crucified with him (Rom. 6:6-7), དེ་རྣམས་ཀྱིས་རང་གི་ཕྱོགས་ནས་དཀོན་མཆོག་གི་སྲས་ཡང་སྐྱར་རྒྱང་ཤིང་ལ་རྐྱོང་། they are crucifying the Son of God all over again (Heb. 6:6).
Buddhist: The Bst. scriptures include many stories of self-sacrifice and enlightened beings giving away parts of their bodies or sacrificing their lives for others; however, this occurs without suffering on their part (MTB 209). See sacrifice.
Secular: The term "crucify" is defined in Tibetan as: རྒྱང་ཤིང་བརྒྱབ་ནས་གསོད་པ། (DBG 212), a more ordinary use of the term རྐྱོང་། is: མཁན་པོར་ཕྱག་གསུམ་འཚལ་དུས་རྐང་ལག་བརྐྱངས་ཏེ། saluting the preceptor three times, extending the limbs (TRC 5), བརྐྱངས་ཕྱག a full prostration (TRI 19).